دکتر موسوی کریمی در این سخنرانی که در سال ۱۴۰۳ ایراد نموده اند، ضمن بیان مقدمه‌ای راجع به چرایی طرح مباحث پیرامون رابطه علم و دین، نظریه فرگشت داروین و نظریه‌های فیزیک نوین مانند نسبیت و کوانتوم را از عمده علل توجه به بحث علم و دین در دوران کنونی عنوان می‌نمایند و در ادامه با تمرکز بر کیهان‌شناسی نوین و لوازم الهیاتی ناشی از آن، به شرح و نقد نظریات مختلف در باب چگونگی پیدایش جهان خاصه با تکیه بر برهان نظم به علت جایگاه این برهان در دستاورهای علم نوین می‌پردازند و در پایان داوری خویش را ارائه می‌نمایند.