آقای احراری در این برنامه که در سال ۱۳۹۱ برگزار شده است، ضمن اشاره به متون نحوی مربوط به زبانهای مناطق مختلف جهان، فقر زبان عربی در زمینه نحو و زبان‌شناسی تطبیقی را در چهار سده اخیر به بحث می‌گذارند. ایشان قوی‌ترین کارها در باب لغت‌شناسی زبان عربی و خاصه زبان قرآن را تلاش دانشمندان غربی معرفی کرده و در ادامه به تطور تاریخی مفاهیم واژگان در اثر حوادث و موقعیت‌ها پرداخته و معناشناسی قرآن با قرآن را معتبرترین نوع در این حوزه می‌دانند.

آقای کریمی نیا در این سخنرانی که در سال ۱۳۷۷ ارائه داده اند، کلیدی‌ترین مبنای ابوزید در شناخت نص قرآن را این می‌دانند که قرآن یک متن زبانی است و به شرح آثار برآمده از این دیدگاه از جمله تفسیرپذیری می‌پردازند. همچنین ایشان یکی از نکات اساسی در فهم آثار ابوزید را توجه به تاکید بسیار زیاد ایشان بر ارتباط نص قرآنی و واقع معرفی می‌نمایند.