این سخنرانی در سال ۱۳۸۶ و در چهارمین همایش بین المللی حقوق بشر دانشگاه مفید ایراد شده است. دکتر قربان‌نیا در این سخنرانی ضمن اشاره به رهیافت کارکردگرایان در باب حقوق بشر، بحث خویش را در مخالفت با این رهیافت ارائه می‌نمایند و در ادامه اصول حاکم بر مبانی نظری را بیان کرده و به صورت مشخص حقوق طبیعی را مبنایی محکم و قابل دفاع برای نظام بین المللی حقوق بشر عنوان می‌نمایند و با طرح تاریخچه مکتب حقوق طبیعی به شرح و بسط حقوق شناسایی شده توسط این مکتب می‌پردازند. بخش پایانی برنامه به پرسش و پاسخ اختصاص دارد.

این سخنرانی در سال ۱۳۹۴ و در کارگاه آموزشی دیپلماسی و حقوق بشر ارائه شده است. دکتر سجادپور در ابتدای بحث خود با بیان مقدمه‌ای پیرامون تاریخچه دیپلماسی و دیپلماسی چند جانبه، آن را به سبب کارکرد حل اختلاف در جوامع انسانی، از کهن‌ترین نهادهای زندگی بشر عنوان می‌نمایند و اشاره می‌کنند که آثار مکتوب در این زمینه، بیش از هزار سال قدمت دارد. ایشان در ادامه با بیان چرایی و چگونگی دیپلماسی چند جانبه، فهم جهان امروز را بدون فهم دیپلماسی چندجانبه غیرممکن می‌دانند. همچنین تاکید می‌کنند که بنیان سازمانهای بین المللی بر دیپلماسی چندجانبه استوار است و به شرح علل آن می‌پردازند. بخش پایانی برنامه به پرسش و پاسخ اختصاص دارد.

این سخنرانی در سال ۱۳۸۸ و در پنجمین همایش بین المللی حقوق بشر ارائه شده است. دکتر سردار نیا در این سخنرانی ضمن اشاره به گسترش خشونت‌های قومی در دهه ۹۰ میلادی، به دو نظریه کهن گرایان و نظریه ابزار گریان در این زمینه اشاره و آن‌ها را مختصرا نقد می‌کنند. ایشان در ادامه با بیان به نظریاتی از جمله نوسازی، به تحلیل و بررسی مسئله خشونت قومی پرداخته و در ادامه به سازوکار دموکراتیک برای جوامع چند قومیتی اشاره می‌نمایند. بخش پایانی برنامه به پرسش و پاسخ اختصاص دارد.

این برنامه در سال ۱۳۹۵ برگزار شده است. دکتر حبیبی مُجنده در ابتدای بحث با اشاره به پیچیدگی و گستردگی مباحث مربوط به اقلیت ها، روند حمایت از اقلیت‌ها در معاهدات بین المللی را شرح می‌دهند. ایشان اقلیت‌ها را گروهی از افراد که به لحاظ عددی و شمارشی از بقیه جمعیت یک کشور کوچکتر بوده، اتباع همان کشور هستند و یک نوع یا گونه‌ای از همبستگی در میان خود دارند که این همبستگی باعث می‌شود از هویت فرهنگی مجزای خود حمایت کنند و خواستار تداوم و حفظ آن هویت باشند، تعریف و در ادامه با اشاره به بحث آزادی اقلیت‌ها این نکته را بیان می‌نمایند که آزادی اقلیت‌ها یک حق مطلق نیست و با محدودیت‌های ضروری مانند امنیت عمومی، اخلاق عمومی و نظم عمومی می‌تواند مقید شود.