تا پیش از دهه ۱۹۷۰ میلادی علوم سیاسی به‌عنوان مجموعه‌ای از علوم تلقی می‌شد که وصف سیاسی نیز دارند، همانند اقتصاد سیاسی، حقوق سیاسی و مانند آن‌ها. ارسطو در ۲۵۰۰ سال پیش، این علم را به‌عنوان مطالعه حکومت تعریف می‌کند. علم سیاست مدرن بخشی از علوم اجتماعی بوده که با مطالعه دولت، حکومت و سیاست در ارتباط است. علم سیاست رشته‌ای از آگاهی‌های اجتماعی است که وظیفه آن بررسی اندیشه‌ها و نظریه‌های سیاسی و کارکرد آن‌ها در عرصه جامعه، شناخت منظم اصول و قواعد حاکم بر روابط سیاسی میان نیروهای اجتماعی در داخل یک کشور و روابط میان دولت‌ها در عرصه بین‌المللی است. سیاست عملی با سياست به مفهومی كه در رشته علوم سياسی مطرح است تااندازه‌ای تفاوت دارد. در واقع، هدف رشته این است که دانش‌پژوهان را سياست‌شناس کند نه ضرورتاً سياستمدار. این علم تا اندازه زیادی با نظریه‌ها و نظام‌های سیاسی در عرصه نظر و با تحلیل رفتارهای سیاسی در سیاست داخلی و خارجی در عرصه عمل سروکار دارد. به همین دلیل است که سیاست را باید به‌مثابه یک علم و نیز به‌مثابه یک فن شناخت.
رشته علوم سیاسی به کسانی توصیه می‌شود که شمّ سیاسی دارند، به تحلیل مناسبات قدرت می‌اندیشند، به مطالعات تاریخی و فلسفی (به‌عنوان پیش‌زمینه علوم سیاسی) علاقه‌مند هستند و امید دارند به‌گونه‌ای از این رشته استفاده علمی یا عملی کنند. انتظار می‌رود دانش‌آموختگان این رشته، بر پایه مطالعات و توانایی‌هایی كه در دوران تحصيل كسب کرده‌اند، بتوانند در دانشگاه‌ها و آموزش‌وپرورش تدریس نمایند، در بخش‌های سیاسی و حقوقی سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها مشغول فعاليت شده، نمايندگی ملّت را در مجلس به عهده گيرند و يا حتّا در صداوسیما و همچنين خبرگزاری‌ها و روزنامه‌ها مشغول به کار شوند.
