فلسفه، هم نوعی معرفت است و هم نوعی مهارت. فلسفه در مقام معرفت به آن دسته از پرسش‌ها می‌پردازد که زیربنای فهم ما را از جهان خارج تبیین می‌کنند و مفاهیم بنیادین علوم را روشن می‌سازند؛ ولی در مقام مهارت، قدرت و وسعت اندیشه را می‌افزاید، به‌گونه‌ای که فرد قادر می‌شود در گستره‌های مختلف علمی نکاتی را دریابد که اذهان غیر فلسفی قادر به درک آن‌ها نیستند و با تحلیل دقیق مسائل علوم مختلف، به پاسخ‌های منطقی و ظریفی دست یابند که غیر آشنایان با فلسفه توان دست یافتن به آن‌ها را ندارند. هم از لحاظ تاریخی و هم از لحاظ نظری، فلسفه مادر علوم است. پس برای همه کسانی که دل درگرو علوم مختلف دارند، به‌ویژه آن‌هایی که علوم پایه و علوم انسانی را پیگیری می‌کنند، ضرورت دارد تا با مسائل فلسفی آشنا باشند و تا حدودی مباحث فلسفی را پیگیری کنند.
مشاغلی که به‌طور مستقیم برای دانش‌آموختگان فلسفه تعریف می‌شوند، چندان زیاد نیست؛ ولی یک دانش‌‌آموخته فلسفه افزون بر توان ورود به گستره علمی و پژوهشی مباحث مرتبط با فلسفه، امکان آن را دارد تا در هر شغلی که به قدرت تحلیل و ارزیابی دقیق نیازمند است، مشغول به کار شده، سرآمد همکارانی شود که سابقه تحصیل فلسفی ندارند. دانش‌آموخته فلسفه می‌تواند به‌عنوان تحلیل‌گر، ارزیاب و برنامه‌ریز در بسیاری از حیطه‌های شغلی مشغول به کار شود؛ حیطه‌هایی همچون: ‌امور اجتماعی، امور سیاسی، منابع انسانی، رسانه‌ها و روابط عمومی و بسیاری از حوزه‌های کاری دیگر. به‌ویژه افرادی که علاقه‌مندند به‌صورت تخصصی و به‌عنوان پژوهشگر یا مدرس در شاخه‌های مختلف علوم انسانی فعالیت نمایند، بایسته است نخست دوره کارشناسی فلسفه را به پایان برسانند و در تحصیلات تکمیلی وارد شاخه‌های دیگر علوم انسانی شوند.